ในปี พ.ศ.2550 เขาตื่นรู้จากการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2549 ที่ไม่ทำให้ประเทศพัฒนา จึงออกมาประท้วงร่วมกับกลุ่มคนวันเสาร์ไม่เอาเผด็จการ ที่นำโดยสุชาติ นาคบางไซ เขาได้มีส่วนร่วมในการต่อต้านเผด็จการที่กำลังก่อตัวขึ้นโดยเข้าร่วม 'แคมฟรอกราชดำเนิน' ที่สนทนาออนไลน์ ซึ่งต่อยอดมาจากกลุ่มราชดำเนินในเว็บบอร์ดพันทิพ

เขาได้เข้าร่วมการชุมนุมของแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ พ.ศ. 2553 และรอดชีวิตจากการสลายการชุมนุมที่แยกราชประสงค์ พ.ศ. 2553 เพราะไม่ได้อยู่แนวหน้าโดยโดนเพียงแก้สน้ำตา หลังจากนั้นได้เริ่มออกไปประท้วงกับกลุ่มวันอาทิตย์สีแดงซึ่งนำโดยสมบัติ บุญงามอนงค์ และสร้างกลุ่มแคมฟรอกชื่อ 'RedTalk' (ต่อมาเป็น 'FreedomTalk') เพื่อให้กลุ่มคนเสื้อแดงได้เข้ามาพูดคุยกัน

ปลายปี พ.ศ.2553 เขาประกาศออกจากกลุ่มเสื้อแดงกับเพื่อนคนเสื้อแดง หนึ่งในนั้นคือกริชสุดา คุณะแสนหรือ'เปิ้ลสหายสุดซอย' และลาออกจากงาน พร้อมทั้งได้บริจาคเงินเพื่อสร้างสนามตะกร้อใต้สะพานพระราม 7

ในที่สุดรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2557 ได้เกิดขึ้น เขาจึงกลับบ้านที่ขอนแก่นและหยุดกิจกรรมการเมืองเพื่อทำการเกษตร